Zing!
de stenen zwijgen stil
en toch hoor ik hun stem
de stem van onmacht, verdriet en pijn
de stilte van hun zwijgen raakt me
voorbij het oppervlakkig zien
dieper en dieper
de rust herbergt hier zoveel
verleden, heden en toekomst
verenigd in één moment
de vrede die van deze plek uitgaat
reikt zoveel verder dan de poort,
verbindt hemel en aarde
“waarom
waarvoor
voor wie”
flitsen als gedachten voorbij
ik raak de grond
en kijk omhoog
ik hoor vogels zingen
alsof ze me zeggen
zing met ons mee
en laat
eenvoud
vriendelijkheid
mildheid en
oordeelloosheid
jouw wapens zijn
zonder strijd
maar in een
liefdevol geven
aan hen die in openheid
willen ontvangen
Zing!